Do Martyny

Sobota, 19 lipca 2014 · dodano: 21.10.2014 | Komentarze 0

Z Bieszczad wróciliśmy z tatą około 18. Z grubsza się rozpakowaliśmy, zjedliśmy, wziąłem prysznic i pojechałem odwiedzić Martynę i odebrać Kubę na pierwszą wspólną jazdę od października. Niestety, nie zastałem go w dobrej formie. Nie będę przybliżał szczegółów, powiem tylko, że często musiał zaglądać do łazienki. Po chwili spędzonej u Martyny udaliśmy się w drogę powrotną. Było już ciemno. Pojechaliśmy przez Binarowską, nie tak jak ja w pierwszą stronę, czyli przez Kamieniec. Po płaskim w Binarowej dosyć ostro docisnąłem, koło 35 km/h, lecz Kuba z powodu niedyspozycji zostawał. Ale i tak, jak na jazdę z bolącym brzuchem to tempo było dobre. 

W Strzeszynie zatrzymaliśmy się u Kuby i wpadliśmy na pomysł trasy w niedzielę z samego rana. I na jeszcze jeden, żeby przespać się u mnie i rano wystartować razem. Tak więc pojechaliśmy do mnie. Przed snem jeszcze pogaduchy z moimi rodzicami, głównie o polityce :p


Widok z Kamieńca




Chyli się ku zachodowi

W Bieszczady - dzień I

Sobota, 19 lipca 2014 · dodano: 20.10.2014 | Komentarze 0

Dojechać na start

Na jeden z najważniejszych celów mojego urlopu wybraliśmy z tatą Bieszczady. Nareszcie udało się wybrać. Mieliśmy jechać rano, ale wyszło, jak wyszło, ruszyliśmy ok. 14.30. Poza ostrą burzą (naprawdę ostrą, wycieraczki nie wydalały w deszczu), z którą minęliśmy się gdzieś w okolicach Komańczy trasa przebiegła szybko i sprawnie. Jak się na drugi dzień okazało, owa burza zabiła na Tarnicy mężczyznę.
Zdaje się, w Cisnej zgarnęliśmy dwie dziewczyny na stopa. Były po większych przejściach, jedna cała w  błocie. Wyrzuciliśmy je (chyba) w Wetlinie a sami zostawiliśmy samochód w Ustrzykach Górnych, u kogoś pod domem.

W drogę

Wystartowaliśmy o 17.30, tym razem już pieszo, szlakiem czerwonym, w kierunku Połoniny Caryńskiej. Podejście stosunkowo łatwe, początkiem, po drodze minęliśmy kilku turystów, a na samej połoninie zostaliśmy już tylko my i góry... i wiatr, bardzo porywisty. Godzina już dość późna, niebo zachmurzone, bardzo klimatycznie. Na szczycie odbiliśmy w prawo, na zielony szlak, który zaprowadził nas do schroniska Koliba. Zejście na początku dość ostre, potem już w miarę łagodnie przez las. O oddali było już widać jak niektóre szczyty chowają się w chmurach.

Idziemy spać...

Na miejsce dotarliśmy już jak zaczęło się ściemniać, ale udało się nam rozbić namiot jeszcze za widoku. Po przygotowaniu wszystkiego wzięliśmy szybki prysznic w schronisku (w sumie na to nie liczyliśmy). Jakaś kolacyjka, rozmowy na mniej lub bardziej ważne tematy i dobranoc.

Dystans ~ 7 km
Szczyty, przełęcze: 
- Połonina Caryńska (1234 m.n.p.m)
Zdjęcia


Początek trasy


Już widać szczyt










Wiało


Na Caryńskiej 


Klimatycznie...




Schronisko "Koliba"


Przygotowywanie noclegu

W Bieszczady - dzień II

Piątek, 18 lipca 2014 · dodano: 20.10.2014 | Komentarze 0

Pora wstawać

Morał po dzisiejszej nocce jest taki, że karimaty są w najlepszym wypadku średnie. Trzeba będzie się rozglądnąć za jakimiś matami samopompującymi.
Obudziliśmy się gdzieś przed ósmą. Niebo było praktycznie całkowicie pochmurne, dobrze, że lekko wiało, bo namiot wciąż był wilgotny. Ja wziąłem się za robienie śniadania, a tata za zbieranie manatków. Po jedzeniu, którym były, zdaje się kanapki z konserwą, wzięliśmy się za składanie namiotu. Był jeszcze trochę mokry, no ale nie można czekać z nieskończoność.

Podróży ciąg dalszy

Na rozgrzewkę, zielonym szlakiem, podejście pod Przysłup Caryński (795 m.n.p.m.). Dość ostre, ciężkie plecaki dały się odczuć. Na przełęczy zastanawialiśmy się czy zaliczyć dodatkowo Magurę Stuposiańską, która nie była nam po drodze. Odpuściliśmy, będzie na kolejny raz. A więc poszliśmy niebieskim szlakiem w prawo, w stronę Widełek. Zaczęło pogrzmiewać... Na zejściu spotkaliśmy dwóch całkiem spoko kolesi... trochę wstawionych :D Dłuższą chwilę pogadaliśmy i ruszyliśmy dalej. Przecięliśmy się z Wielką Pętlą Bieszczadzką i dalej drogą kamienistą na południowy wschód. W przydrożnej budce kupiliśmy bilety i uzupełniliśmy wodę. Uważam, że dobrze, iż wejście do parku jest płatne. Ci ludzie też muszą z czegoś żyć, bo jak nie z turystyki, to z czego. A cena nie była i tak wygórowana. Grzmiało już coraz bliżej...

Pod wiatą

Po około 200 m odbiliśmy z drogi na ścieżkę, przeprawiliśmy się przez potok i rozpoczęliśmy podejście. Jak ma się rozumieć wkoło nas przeważały buki, choć był też moment, że praktycznie w 100% las był iglasty. Sam szlak bardzo zachęcający, bez widocznej większej ingerencji człowieka. To lubię w Bieszczadach.
Po kilku kilometrach lasem nastąpiło nieuniknione - zaczęło padać. Szczęście, że pokrowce na plecakach mieliśmy już założone, włożyliśmy tylko kurtki i gitara. Fuksem po kilkuset metrach w deszczu dotarliśmy do porządnej wiaty. Tam się zatrzymaliśmy. Zaraz po nas dotarła para Ukraińców, których mijaliśmy na podejściu, a za nimi jeszcze jedna dziewczyna (całkiem niezła :D). Deszcz trochę zelżył, więc wraz z tatą ruszyliśmy dalej. 50 metrów - jak nie lunęło! Biegiem z powrotem! I tak chyba z 40 min straciliśmy pod wiatą.

Bukowe Berdo

Przestało. Prawie. Ruszamy. Ukraińcy wyforsowali się naprzód, my za nimi, laska odpuściła. Uszliśmy może z kilometr i to co ukazało się naszym oczom po prostu zaparło dech w piersiach. Wszędzie dookoła opary, coś wspaniałego. Cały las oddychał. Idąc grzbietem Bukowego Berda widoki były przepiękne, chmury zaczęły się rozchodzić, słońce przebijać. Po lewej mieliśmy dolinę Sanu, po prawej Terebowca. Nie spieszyliśmy się, Ukraińcy uciekli daleko naprzód. Aż trudno uwierzyć, że ten szlak jest jednym z najmniej uczęszczanych w Bieszczadach... ale dobrze, bo byliśmy tam tylko my i natura. Jak okiem sięgnąć nie było widać żadnych oznak cywilizacji, nawet domów w oddali. Po zdobyciu szczytu (1313 m.n.p.m.) czekało nas kilka hopek, następnie Krzemień (1335 m.n.p.m.) i już zejście na przełęcz Goprowską. Tam dogoniliśmy Ukraińców, którzy akurat posilali się pod kolejną wiatą.

''Obiad''

Poszliśmy za ich przykładem. Na palniku zagotowaliśmy wody na zupkę chińską, która w zupełności nas nie zadowoliła. Ani pod względem smaku, ani ilości. Dopchnęliśmy czekoladą i chałwą.
Skarpety poszły do suszenia. W sumie się nie spieszyliśmy, druga nawałnica o której jeszcze nie wspomniałem nas ominęła. Zaczęło robić się słonecznie, ale też bardzo wiało. Posiedzieliśmy jakieś pół godziny.

Ostatni szczyt

A była nim, jak nie trudno się domyślić - Tarnica (1346 m.n.p.m.). Podejścia nie zostało nam wiele, najpierw do przełęczy "Pod Tarnicą" (1275 m.n.p.m.) i później ostatni odcinek na szczyt. Wiało! Niemiłosiernie. Długo nie siedzieliśmy, kilka fotek, parę chwil by nacieszyć oczy i jazda na dół z powrotem na przełęcz i w lewo w kierunku Wołosatego. Zejście szczerze mówiąc dosyć się ciągnęło. Słońce zaczęło powoli zachodzić.

Nocleg

O dwudziestej byliśmy przy drodze głównej. Zeskanowaliśmy teren w poszukiwaniu noclegu. Znalazł się szybko. Namiot rozbiliśmy już w późno wieczornej szarudze. Towarzyszyły nam przy tym dwa małe kociaki.
Prysznic, jedzenie, konwersacja, zerknięcie na mapę, spanie, a raczej staranie się zasnąć. Koty, które na początku wydawały się być słodkie, do końca takie nie były. Usilnie starały się nam przeszkodzić w zaśnięciu. Dochodziły cały czas do namiotu, próbowały wejść, drapały, ocierały się. Chyba nas bardzo polubiły, bo nie my jedyni mieliśmy tam namiot, a tylko nas wkurzały.
Mino wszystko jakoś przetrwaliśmy tę 'ciężką' noc.


Dystans ~ 26 km
Szczyty, przełęcze:
- Przełęcz Przysłup Caryński ( 795 m.n.p.m.)
- Kopa ( 886 m n.p.m.)
- Bukowe Berdo (1073, 1201, 1313 m.n.p.m)
- Krzemień ( 1335 m.n.p.m.)
- Przełęcz Goprowska ( 1160 m.n.p.m)
- Przełęcz pod Tarnicą ( 1275 m.n.p.m.)
- Tarnica ( 1346 m.n.p.m.)


Foty


Miejsce naszego noclegu


Nazwałem go Misiek


Pierwsze widoki


Podejście w kierunku przełęczy


Rzeka Wołosaty


Po deszczu, zaczyna parować




Caryńska


Bukowe Berdo


Wciąż kropi, ale już zaczyna się rozjaśniać




Przepaść?


Wychodnie


Ostro paruje




Na takie widoki czekaliśmy!


Na tle połonin




Niezła nawałnica szła od strony Ukrainy, ale w przeciwieństwie do tej pierwszej, ta już nas ominęła.


Niezła ścianka, choć nie wygląda






Z przełęczy Goprowskiej (1160 m.n.p.m)


Czas coś zjeść


Suszenie skarpet


A na obiad chinol...




Przełęcz Goprowska


Przełęcz pod Tarnicą (1275 m.n.p.m)


Krótki odcinek z przełęczy na sam szczyt


Z Tarnicy












Zejście w kierunku Wołosatego


Widok na Tarnicę od Wołosatego


Już zachodzi...

W Bieszczady - dzień III

Czwartek, 17 lipca 2014 · dodano: 20.10.2014 | Komentarze 0

"Co robimy?"

Pierwsze pytanie jakie zadaliśmy sobie rano brzmiało: jak rozegrać dzisiejszy dzień? Po chwili namysłu zdecydowaliśmy nie taszczyć niepotrzebnie wszystkich rzeczy, a zostawić namiot i część z nich i iść z mniejszym obciążeniem, dotrzeć do Ustrzyk, zabrać samochód i przyjechać po resztę rzeczy.

Coś o weekendowej stonce

Rozpoczęliśmy gdzieś po ósmej. Udało się jeszcze w miarę zacząć przed całym tłumem, choć i tak już zdążyliśmy zobaczyć więcej ludzi niż przez dwa pierwsze dni razem wzięte. Tak to już jest, że podczas weekendów na takich szlakach jest olbrzymi ruch, dlatego zdecydowanie preferuję przyjeżdżanie tu w tygodniu. Tylko, żeby się tak zawsze dało...

Szerokim Wierchem

Początek trasy to podejście na Tarnicę, to którym wczoraj schodziliśmy. Niby powtórka, ale krajobraz całkiem inny, niż wczoraj. Dużo jaśniej, niebo początkowo praktycznie bezchmurne, no i  szliśmy w odwrotnym kierunku. Na przełęczy zatrzymaliśmy się na chwilę, aby się napić i ubrać wiatrówki, bo wiało straszliwie. Teraz czekał nas najładniejszy odcinek dnia - Szeroki Wierch, czyli klika kilometrów odsłoniętym grzbietem. Tam minęliśmy, żeby nie przesadzić, setki ludzi i zauważyliśmy jakiś plus stonki - miał nam kto robić zdjęcia, hehe.

Zejście

Dobre w końcu musiało się skończyć, weszliśmy do lasu. Koniec widoków. Tam już przyspieszyliśmy kroku i bez przystanków dotarliśmy do kamienistej drogi, równolegle do której płynął Terebowiec. Czyściutki i przejrzysty, górski strumień. Znaleźliśmy kawałek kamienistej plaży, umyliśmy z grubsza buty, odświeżyliśmy się i ruszyliśmy w kierunku Ustrzyk. Ostatni kawałek już drogą asfaltową.

Powrót do domu

Około 13.30 byliśmy koło samochodu. Stał cały i zdrowy, trochę nagrzany. Pojechaliśmy zabrać namiot i resztę manatków po czym skierowaliśmy się w kierunku zachodnim, do domu. Około 18 byliśmy na miejscu. Ale ja długo na tyłku nie usiedziałem, ale o tym już w kolejnym wpisie.


Dystans ~ 11.5 km

Szczyty, przełęcze:
- Przełęcz pod Tarnicą (1275 m.n.p.m.)
- Szeroki Wierch (1315 m.n.p.m.)

Podsumowując:

Dystans całkowity 7 km + 26 km + 11,5 km ~ 44.5 km

Szczyty, przełęcze:
- Połonina Caryńska (1234 m.n.p.m)
- Przełęcz Przysłup Caryński ( 795 m.n.p.m.)
- Kopa ( 886 m n.p.m.)
- Bukowe Berdo (1073, 1201, 1313 m.n.p.m)
- Krzemień ( 1335 m.n.p.m.)
- Przełęcz Goprowska ( 1160 m.n.p.m)
- Przełęcz pod Tarnicą ( 1275 m.n.p.m.) 2x
- Tarnica ( 1346 m.n.p.m.)
- Szeroki Wierch (1315 m.n.p.m.)
Fotosy


Nocne marki


Nasz to ten ostatni, po prawej


Tarnica


Piękna kompozycja kolorów


Te szczyty w oddali to już Ukraina




Szeroki Wierch




Uzupełnienie płynów na przełęczy

























Już prawie przy drodze głównej


Już widać samochód...

Dojazdy na wakacjach

Środa, 16 lipca 2014 · dodano: 06.08.2014 | Komentarze 0

Suma wszystkich dojazdów podczas moich wakacji w Polsce. 
Pozostałe wpisy nieco... trochę bardziej niż nieco się opóźnią, z powodu awarii laptopa (najprawdopodobniej padła karta, bądź płyta główna) i niemożności dodania zdjęć. 
Dodawanie wpisów z telefonu nie jest zbyt przyjemne. Jeszcze w Polsce lap działał, ale nie było czasu...

Kurpiel i tegoroczny Vmax

Środa, 16 lipca 2014 · dodano: 23.07.2014 | Komentarze 0

Cel trasy: Szerzyny, obczaić jakąś szosówkę, którą chce zakupić Arek.

Do biedronki w Bieczu samotnie, tam spotykam Arka i dalej, na Kurpiel już w towarzystwie. Niebo wygląda nie pewnie, cały czas pogrzmiewa i się kotłuje. W Święcanach zahaczany jeszcze do Arka do domu wziąć piłkę do siaty dla chłopaków grających pod szkołą w Święcanach.
Gdy już tam dojeżdżamy chmury są naprawdę blisko, grzmi głośniej. Rezygnujemy z jazdy na Szerzyny, zostaję na jednego seta w plażówę, Arek na dłużej. Powrót do domu samotnie.
Nie zlało mnie.


Strzeszyńska prosta


Kokpit z nową lampką


Kotłuje się


Arek


Kurpiel, zjazd to tu zawsze pada Vmax


Zachodzące słońce na Kurpielu

Nareszcie w domu - rozjazd

Niedziela, 13 lipca 2014 · dodano: 23.07.2014 | Komentarze 1

Oj dawno nie dosiadałem mojego ukochanego górala. Zaraz po powrocie i krótkim odpoczynku po pieszej wycieczce wskoczyłem na niego by sprawdzić, jak się sprawuje po małej restauracji. 
Czasu miałem niewiele, ponieważ wróciliśmy dość późno. Trasa wyszła bardzo krótka, ale za to w dobrym tempie. Vavg >30.
A przebiegła ona dosyć standardowo:
Libusza > Kobylanka > Kryg > Libusza

W Krygu miejscami nowy asfalt.
Jutro nie pojeżdżę, Kraków.

Blechnarka, Wysowa - Zdrój

Niedziela, 13 lipca 2014 · dodano: 23.07.2014 | Komentarze 0

Dyst: 12,3 km (12,3 w terenie)
Czas: 3,5 h

Krótkie, lekko ponad trzy tygodnie wakacji w Polsce zaplanowałem spędzić bardzo aktywnie. Przyleciałem w sobotę wieczorem, a już niedzielnym przedpołudniem wybraliśmy się rodzinnie na krótką rozgrzewkową trasę pieszą.


Start z Blechnarki. Początkowo było bardzo pochmurnie, ale z każdą godziną co raz bardziej się przejaśniało. Ruszyliśmy żółtym szlakiem w stronę granicy. 





Następnie odbiliśmy w lewo, dalej żółtym. Po drodze spotkaliśmy złotego przyjaciela.



Na Żółtym też zaliczamy Obycz (788 m.n.p.m). Podejście bardzo łatwe i łagodne. Następnie odbijamy w lewo w kierunku Wysowej. Teraz już tylko w dół. Pod koniec drzewa trochę ustępują i widoczność się zwiększa. Sama końcówka wiedzie już drogą kamienistą. Po drodze spotykamy kilku grzybiarzy z pełnymi koszami.






Robota bobrów








Już koniec...

Praca

Środa, 9 lipca 2014 · dodano: 09.07.2014 | Komentarze 0

Zbiorczo, dojazd do i z pracy.