Eksploracja beskidzkich górek

Sobota, 5 marca 2016 · dodano: 03.04.2016 | Komentarze 1

https://www.strava.com/routes/4214628

Straszne wiatry

Zaczynamy o 8:20, czyli z dwudziestominutowym poślizgiem. Co najważniejsze nie pada. Zachmurzenie całkowite, temperatura około 4*C, jedyne co może okazać się dziś na niekorzyść, to wiatr...

Jadąc przez Libuszę jest jeszcze znośnie. W Kobylance wiatr po raz pierwszy daje o sobie znać. Przy jednym z mocniejszych podmuchów Kuba traci równowagę, wpada w dziurę i się wywraca. Na szczęście kończy się tylko na dziurze w galotach i lekkim przetarciu na kolanie. Gdy wjeżdżamy na główną w Sękowej, zaczyna się dramat. Wiatr uderza w nas od frontu lub z boku, momentami redukując naszą prędkość po płaskim do 12 km/h. Tak miotani mozolnie toczymy się do Małastowa.




No to startujemy



Przełęcz Małastowska

Po rozpoczęciu podjazdu i wjechaniu  w las robi się dużo ciszej. Po odcinku w tak silnym wietrze podjeżdżanie w ciszy jest wręcz zbawienne. Na przełęczy jemy drugie śniadanie, a następnie marzniemy na zjeździe. 


Pod Małastowską




Postój na śniadanie


Skutek wywrotki

Na światłach w Gładyszowie skręcamy w prawo i już z bardziej przychylnym wiatrem lecimy do Uścia. Momentami przy bardzo lekkim pedałowaniu lecimy 35 km/h. W Smerekowcu mijamy opustoszały stok z resztkami śniegu.


Stok w Smerekowcu




Wierch Oderne od Uścia Gorlickiego (622 m.n.p.m.)

• Długość podjazdu 4.4 km
• Średnie nachylenie 4.8%
•  Przewyższenie: 212 m
• Maksymalne nachylenie na 1 km: 10.5%
• Maksymalne nachylenie na 100 m: 14.7%

W Uściu, przed centrum skręcamy w prawo w kierunku Kunkowej i zaraz znów w prawo, na boczną drogę prowadzącą do przysiółka Oderne. Podjazd zaczyna się bardzo niewinnie, ciągnie się przyjemnie spokojną leśną drogą. Po ok. 2,5 km podjazd robi się ostrzejszy i trzyma praktycznie do samego końca. Górna część z dużymi walorami widokowymi, mimo, że nam akurat widoczność udała się średnia.
Zjazdowy odcinek do Nowicy okazał się dość dziurawy i bardzo stromy, trzeba będzie go kiedyś podjechać.


Pod Oderne


Panorama z Wierchu Oderne


Przekaźnik nad Uściem


Fajny podjazd







Wierch Oderne - szczyt



Towarzysz

Po zjeździe odbijamy w lewo i lekkimi hopkami docieramy do leśnej drogi gruntowej prowadzącej do Kunkowej. Po drodze natrafiamy na psi gang, złożony z pięciu kundli. Dwa z nich okazują się być dość agresywne. Zaczynają doskakiwać do nas oraz do przyjaźnie nastawionego Huskiego, który przy okazji się przyplątał. Traktuję go gazem, po czym cała zgraja odpuszcza. Husky zabiera się z nami. Pewnie został nauczony wychodzić na spacery z kimś na rowerze. Staramy się mu uciec, bojąc się, że biegnąc za nami się zgubi. Jednak na drodze kamienistej nie jest to łatwe.  Piesio dotrzymuje nam kroku przez dobre dwa kilometry. W końcu odpuszcza. Oddychamy z ulgą.







Na zjeździe z Kunkowej bez szaleństw. Na podjeździe pod przekaźnik również, całość spokojnym tempem. Z góry podziwiamy zdobyty wcześniej podjazd pod Oderne. Na zjeździe do Uścia nie udaje się wykręcić dobrego Vmaxa, Boczny wiatr bardzo przeszkadza, zmuszając nas do kurczowego trzymania kierownicy.



Zjazd z Kunkowej







Zakrętasy


Podjazd pod Oderne

Standardowo w delikatesach ładujemy baterie. W piekarni po drugiej stronie ulicy kupujemy również bułki słodkie na drogę.



Wspaniały odcinek przez Stawiszę


Podczas odcinku do Hańczowej dokucza nam wiatr w twarz. Rezygnujemy z odcinka do Blechnarki, frontalny wiatr jest zbyt dokuczliwy i szybko odbijamy w prawo, w kierunku Stawiszy. Odcinek okazuje się być wspaniały, tak pod względem widoków, jak i nawierzchni. Podjeżdża się bardzo dobrze, ale najlepsze zaczyna się na szczycie. Popychani mocnych wiatrem w plecy, mimo małego nachylenia z konkretną prędkością i bez żadnego wysiłku lecimy aż do Kąclowej (czyli jakieś 15 km za darmo).


Skręt na Stawiszę


W oddali Wysowa, a nad Radocyną mgła






Pod Stawiszę

Ale co dobre to się szybko kończy. Na naszej drodze stają dwa podjazdy pierwszej kategorii: Modynianka i Kawiory. Oba stosunkowo krótkie, lecz bardzo treściwe. Z obu piękne panoramy na okolicę.  Oba też kosztują nas trochę wysiłku, lecz naprawdę warto. 

Modynianka (556 m.n.p.m)

• Długość podjazdu 1.8 km 
• Średnie nachylenie 11.0%
• Przewyższenie: 198 m
• Maksymalne nachylenie na 1 km: 14.9%
• Maksymalne nachylenie na 100 m: 16.2%

Z Modynianki


Kościół w Grybowie

Kawiory (595 m.n.p.m)

• Długość podjazdu 3.2 km 
• Średnie nachylenie 7.8%
• Przewyższenie: 249 m
• Maksymalne nachylenie na 1 km: 14.7%
• Maksymalne nachylenie na 100 m: 17.1%

Droga płytowa








Kopa nad Ptaszkową


Kościół w Ptaszkowej 

Następnie udajemy się do Grybowa. Tam po króciutkim odcinku krajową 28 odbijamy w prawo na ulicę zdrojową, prowadzącą na ostatni podjazd, czyli Górę Chełm. Górka nie jest jakoś specjalnie trudna, lecz po drodze odzywa się ponownie dokuczliwy wiatr, który tym razem przechodzi już wszelkie granice i usiłuje nas zwalić z drogi. Nie dajemy się. Na szczycie odbijamy w lewo i wąską nitką (w jednym momencie szutrową) docieramy na szczyt góry Ropskiej. Dalej w dół, lecimy w kierunku Gorlic. Wiatr nadal dokucza, spychając nas na środek drogi. Po zjechaniu w dolinę trochę się uspokaja. Rozważamy jazdę przez Bielankę, ale z racji, że ruch na głównej nie jest dokuczliwy, kontynuujemy 28-semką.

Pod Górę Chełm (566 m.n.p.m)

• Długość podjazdu 4.4 km 
• Średnie nachylenie 5.2%
• Przewyższenie: 230 m
• Maksymalne nachylenie na 1 km: 9.5%
• Maksymalne nachylenie na 100 m: 12.5%

Pod Górą Chełm 

W Szymbarku wiatr zaczyna trochę pomagać, w Gorlicach jeszcze bardziej, więc kilometry do samej Libuszy lecą szybciutko. Za mostem w Klęczanach się rozjeżdżamy. Kuba z wiatrem, a ja niestety aż do samego domu muszę się z nim zmagać.
O 17:20 jestem na miejscu. Szybko się ogarniam, łapię kluczyki zgarniając po drodze Kubę jedziemy do Martyny na przepyszną pizzę, która po takim wysiłku jak dziś smakuje dodatkowo dwa razy lepiej :)