Majorka III - Sa Calobra, Coll de Soller i inne takie

Niedziela, 17 kwietnia 2016 · dodano: 24.05.2016 | Komentarze 2

Trzeba się wyspać 

Trzeci dzień naszego touru rowerowego po Majorce rozpoczęliśmy nieco później, z łóżka wygrzebaliśmy się gdzieś po ósmej. W pokoju tym razem mieliśmy kuchenkę indukcyjną, więc bez problemu mogliśmy sobie podgrzać Travelluncha. 
Koło dziewiątej wyruszyliśmy w poszukiwanie sklepu rowerowego, aby kupić oponę i dętkę dla Arka. Spotkany na ulicy Szwajcar skierował nas w okolice wielkiego ronda, gdzie znaleźliśmy to, czego szukaliśmy. Zestaw kosztował go ponad 50 euro, ale wyboru nie miał. 




20 euro, które uratowało wycieczkę


Tutaj zaopatrzyliśmy się w nową oponę

Płaski początek 

Pierwsze kilometry prowadziły wzdłuż wybrzeża, szybko jednak odbiliśmy w lewo i spokojnymi drogami pokręciliśmy w kierunku miejscowości Caimari. Nawierzchnia na tym odcinku była różna, w wielu miejscach przypominała tą rodem z Anglii. Na nieszczęście na jednym rozjeździe pomyliłem skręt i nadrobilśmy jakieś 10  km, i to po dziurach. 
Kolarzy od samego rana jeździło masa, a największe wrażenie zrobili na nas tzw. Stalowodupcy, którzy ciągnęli po tych dziurach ponad 30 km/h. Szaleńcy... Mi po takim czymś tyłek chyba by odpadł. 
Muszę przyznać, że i tak mi odpadał, mimo, że jechaliśmy po prostu wolno. 


W Alcudii


Szeroki pas dla rowerów w Alcudii



Klify Cap Formentor







Klasztor na szczycie


Długi pociąg przed nami


Wjeżdżamy w spokojną okolicę



Powrót w tereny górskie

Ulga 

W Caimari uzupełniliśmy bidony, wodę kupiliśmy w restauracji, sklepów przy drodze nie było, a szukać nie było czasu. O dziwo, kupiliśmy tanio. W mieście skręciliśmy w prawo i rozpoczęliśmy pierwszy podjazd. 

Coll de sa Batalla (576 m) 
Długość - 7,9 km 
Przewyższenie -  386 m
Średnie nachylenie -  5%

Coll de sa Batalla to typowo górska przełęcz prowadząca skalistą scenerią gór Tramuntana. Dużo zakrętów, serpentyn, ścian skalnych, przepaści i przesmyk wykuty w skale, tak w skrócie można ją opisać. Nawierzchnia w super stanie, procenty umiarkowane, pozwalające cieszyć się widokami. Setki kolarzy każdego dnia i niestety w godzinach szczytu stosunkowo duży ruch zmotoryzowany. Na szczycie tabliczka, stacja paliw i restauracja. 

Jeśli chodzi o nas to podjazd przyniósł nam dużą ulgę w jeździe, głównie za sprawą świetnej nawierzchni. Tyłki nareszcie mogły odpocząć. Jako, że wyjazd był typowo turystyczny to raczej nie zależało nam na zdobywaniu KOMów, nie raz zatrzymaliśmy się na zdjęcia, czy po prostu na podziwianie widoków. 



I zaczynamy podjazd pod Coll de sa Batalla 







Skarpetki parzą, trzeba zdjąć


Zapiera dech


Nad przepaścią



W kierunku południowym



Coll de sa Batalla 576 m


Na szczycie masa kolarzy

W Lluc dotarliśmy do drogi, którą wczoraj zjeżdżaliśmy do miejscowości Pollenca. Po stosunkowo płaskim odcinku dojechaliśmy do akweduktu i wyczekiwanego skrętu w kierunku przełęczy Coll dels Reis oraz Portu Sa Calobra. 
Byliśmy już wysoko, więc podjazd nie był jakiś długi (2,5 km), ani trudny (średnio 6%, 112 m w pionie), za to zachwycał widokami. 


Zbliżamy się do Sa Calobry.. 






Niewiele do szczytu






Już prawie szczyt

Po zdobyciu przełęczy czekało na nas 10 km ciągłego zjazdu. Tak dotarliśmy praktycznie do poziomu morza. Port tak, jak wcześniej czytałem okazał się bardzo malutki, dokoła otoczony klifami. Wąskim tunelem dotarliśmy do największej atrakcji, plaży położonej w wawozie otoczonym pionowymi ścianami skalnymi. 
Dużą atrakcją były również piękne panie opalające się na piasku ;) 

W jednym z barów zjedliśmy jakąś średnią bagietę i obraliśmy jedyny możliwy kierunek - Coll dels Reis. 


W drodze do Wąwozu




Tunelik do wąwozu



Wąwóz w Sa Calobrze




W wąwozie



Pora się zbierać






Coll dels Reis (682 m) - potocznie, po prostu Sa Calobra 
Długość -  9,5 km 
Przewyższenie - 670 m
Średnie nachylenie - 7,1%

Podjazd - ikona. 26 zakrętów, w tym jeden o promieniu aż 270*, tworzący pętlę z tunelem. Początek z poziomu morza, z Portu Sa Calobra, szczyt na przełęczy z panoramą na wszystkie strony. Nawierzchnia w dobrym stanie, widoki na całej długości nie do opisania, to trzeba przeżyć, raj dla każdego kolarza. 

Podobnie jak wczoraj, podjazd dnia przyszło nam zdobywać w największy upał. Dziś było o tyle gorzej, że praktycznie całość podjazdu była odsłonięta, więc słońce mogło nas zgrzewać przez cały czas. Mimo to jechało się całkiem lekko. Przy ostatnim zakręcie zatrzymaliśmy się, żeby sfotografować całość podjazdu widoczną w dole jak na dłoni, niesamowity widok. W malutkim barze uzupełniliśmy wodę, okazało się, że kiedyś zawitał tam nawet Lewis Hamilton. 


Zaczynamy zabawę


Kolejny wąski przesmyk












Wijący się wężyk





Epicki zakręt 270*


To jest to



Rzut z góry




Coll dels Reis 682 m


Po zdobyciu przełęczy zjechaliśmy z powrotem w okolice akweduktu. Na skrzyżowaniu skręciliśmy w prawo i jadąc w odwrotną stronę powieliliśmy fragment trasy z wczoraj. Na początek tunel, później dwa jeziorka, podjazd i znów tunel. Za nim długi zjazd po idealnej nawierzchni, którą odpisywałem wczoraj, z małą zmianą, pod koniec skręciliśmy w lewo i kontynuowaliśmy do miejscowości Fornalutx. Minęliśmy miejscowość, a kawałek dalej, w Sollerze stanęliśmy, żeby kupić wodę. 


Baza na Piug Major





Sęp Kasztanowaty
Coll de Soller - 7,4 km, 5,7%


Tunel samochodowy biegnący pod górą


Major w świetle wieczornego słońca


Coll de Soller 


Zjazd, w tle Palma


Palma de Mallorca




Już w mieście


Góry zostały z tyłu

W hotelu byliśmy wcześniej niż zwykle, bo około 20. Przed nami został ostatni dzień jazdy :(