Wietrzny styczeń

Piątek, 29 stycznia 2016 · dodano: 16.02.2016 | Komentarze 1

Krótka pętla w okolicach Marlow. Całość w mocnym wietrze, w okolicach 30-40 km/h. Pierwsze pół pod wiatr, później ze zmiennym, ale głównie w plecy. Z 15 km od domu zaczyna mżyć i tak aż do końca. Ogólnie warunki niezbyt przyjemne.





cad. 75 rpm

Na piwo do schroniska nad Wierchomlą

Sobota, 23 stycznia 2016 · dodano: 14.02.2016 | Komentarze 0

Dwa dni do końca urlopu. Trzeba korzystać, jedziemy więc z tatą spalić trochę przejedzonych słodyczy i odetchnąć świeżym powietrzem. Pogoda udaje się nam kapitalna, calutki dzień słonecznie. Choć poranek nie był zbyt przyjemny, gdy po szóstej wyjeżdżaliśmy spod domu termometr wskazywał -23*C.

Na przełęczy Huta jesteśmy o 7:20, tak jak planowaliśmy. Nadal bardzo mroźno, przygotowywanie się do wyjścia w takiej temperaturze nie jest do końca przyjemną czynnością. 

Szybko ruszamy, trzeba się rozgrzać, akurat wstaje słońce, a to bardzo motywuje. Ośnieżony las z barwach porannego słońca wygląda niesamowicie, lecz ręka marznie niesamowicie przy każdym wyjęciu aparatu.



Wschód słońca


W świetle wschodzącego słońca




Pierwszy zaliczony szczyt to Jaworzynka, właściwie nie czuć, że to szczyt, ogólnie cały grzbiet nie ma jakiegoś wyraźnego szczytu.  Cała trasa opiera się na lekkich hopkach.


Jaworzynka 899 m.




Schodząc z pierwszej z nich trafiamy na małą halę z piękną panoramą w kierunku Krynicy.


Wychodzimy na halę









Busov na środku, a po prawej ledwo widoczny zarys Magury Stebnickiej (można poznać po przekaźniku na szczycie)




Na drugiej hopce zjanduje się skrzyżowanie szlaków, w lewo - Jaworzyna Krynicka, w prawo - Schronisko nad Wierchomlą. My oczywiście idziemy w prawo, jest sobota, więc na Jaworzynie na pewno tłumy.


Postój na herbę

Po osiągnięciu najwyższego punktu wyprawy pozostało nam tylko zejście, aby dotrzeć do schroniska. Było ono całkiem ciekawe. Jeszcze będąc w lesie, między drzewami zamajaczyły nam Tatry. To od razu poprawiło nam humory, mieliśmy obawy, że widoczność będzie słaba. 


Najwyższy punkt - Runek Czubakowski (1084 m).


Biało, bielej niż gdzie indziej!




Tatry już się wyłaniają



Schronisko, a za nim...





Przy robieniu zdjęć wymarzłem niesamowicie w dłonie. Na szczęście w nagrodę  w środku czekał już na mnie pyszny grzaniec, po nim danie dnia, czyli 'Kogel' z wołowiną oraz pierogi z jagnięciną, a na deser szarlotka na ciepło. Oj napchalismy się, aż nie chciało się wstawać, a tu trzeba było ruszać w drogę powrotną.


Wysokie


Zachodnie






Pijąc grzańca


Delikatnych cirrusów momentalnie przybywało


Ostatni rzut oka na schronisko


Podczas drogi powrotnej minęliśmy całkiem dużo turystów, w tym duża cześć na nartach. Powrót ą samą drogą, po drodze mieliśmy dwa podejścia do pokonania. 




W dolnych partiach zaczęła zbierać się mgła



W kierunku Krynicy




Słońce już dość nisko, robi się zimno



Przy samochodzie byliśmy o 15. Do domu jechało się ok, warunki na drogach były w większości dobre. Na Wawrzce ładna panorama słońca chylącego się ku zachodowi. 

Liwocz

Piątek, 22 stycznia 2016 · dodano: 08.02.2016 | Komentarze 2

Jaki by to był urlop bez wizyty na Liwoczu. Tym razem nietypowo, bo nie na rowerze, a pieszo. Dzień wcześniej zrobiliśmy sobie razem z Kubą rozgrzewkę podczas spaceru w środku nocy na Korczynę. Wyszło nam jakieś 12 km.

Na miejsce przywiózł nas tata Kuby. Pozdrowienia dla niego :). 
Koło 14 ruszyliśmy spod tartaku w Jabłonicy. Początek trasy drogą drwali, tą którą po raz pierwszy zaliczałem Liwocz razem z Arkiem jakieś 7 lat temu.







Pod wiatą zatrzymaliśmy się na kanapkę . Momentami zdawało się, że niebo się ciut przejaśnia. Liczyliśmy, że ze szczytu uda nam się obejrzeć zachód słońca.


Przed nami wiata




Chyba nie będzie dobrej widoczności


Dalszy odcinek prowadził kilkoma hopkami, następnie odbiliśmy w lewo na zielony szlak (też będący drogą kamienistą). Tak przez dłuższy czas nachylenie było dosyć duże. Na kolejnym skrzyżowaniu dróg spotkaliśmy gościa cisnącego na górę rowerem.  Aż do samego końca siedzieliśmy mu na ogonie. Tempo miał niewiele większe niż my, ale prawie cały czas jechał, tylko w kilku krytycznych momentach musiał prowadzić. 




Jedyny spotkany turysta, na rowerze


Na szczycie nawiązała nam się całkiem miła rozmowa. Z wieży niestety niczego nie dojrzeliśmy. Śnieg zaczął mocno sypać. Nowo poznany kolega ruszył w drogę powrotną, a my czekaliśmy na jakieś przejaśnienie. Niestety się nie doczekaliśmy.



Zaraz przed szczytem






Droga powrotna prowadziła zielonym szlakiem w kierunku Czermnej. Założyliśmy raki i rozpoczęliśmy zejście. Tak i ja, jak i Kuba szliśmy tą drogą pierwszy raz. Przy wyjściu lasu, pod wiatą zdjęliśmy raki i zjedliśmy po batonie. Ostatnia część trasy wiodła asfaltem, a dokoła było już ciemno. Gaz trzymałem na podorędziu, ale na szczęście nie byłem zmuszony go użyć. Na drodze głównej spotkaliśmy się z tatą Kuby, który zawiózł nas do domu.

Busov

Niedziela, 17 stycznia 2016 · dodano: 07.02.2016 | Komentarze 1

Wyjeżdżamy wraz z tatą z domu gdzieś koło dziewiątej. 28-ósemka w dobrym stanie, boczne drogi oblodzone więc nie szaleję. Miejsce docelowe - Wysowa-Zdrój. Samochód zostawiamy niedaleko cerkwi. 

Pierwszy odcinek wycieczki to podejście pod Sedlo Cigelka (645m). Początkowo wydaje się nam, że jest bardzo zimno, ale już po krótkim odcinku się rozgrzewamy. Lekkie podejście mija bardzo szybko, na przełęczy jemy po lodowym batonie zbożowym (przy takiej temperaturze niestety robią się na kamień). Słońca niestety brak, ale niebo wygląda za to bardzo ciekawie. 



Podejście pod Sedlo Cigelka


Sedlo Cigelka


Już na początku zejście wychodzimy z lasu, a naszym oczom ukazuje się piękna panorama najwyższych szczytów Beskidu Niskiego. Po prawej Lackowa (997 m), po lewej masyw Busova (1002 m), a pośrodku, w dolinie mała miejscowość - Cigelka. Całe zejście wiodło otwartym terenem, krótkimi momentami nawet wychylało się słońce.


Widok na Słowację


W dolinie Cigelka


Masyw Busova



Masyw Lackowej





W Cigelce spokój, jak to w Słowackiej wsi. Mija nas może ze trzy samochody, pieszych nie widać w ogóle. Jeden z samochód się zatrzymuje, a Słowak pyta nas, czy nie widzieliśmy psa, który mu zaginął. Niestety nie pomagamy.
Jak się później okazuje miejscowość jest podzielona na dwie części, tą którą zwiedziliśmy na początku, czyli słowacką, oraz cygańskie slumsy, przez które musimy jakoś przebrnąć. Zaraz po wejściu zaczynają nas obskakiwać grupki natrętnych dzieci, sępiących o pieniądze oraz słodycze. Pierwszej grupce dajemy batona na odwal się. Drugą już ignorujemy, ale nie jest to łatwe, bo natręty idą za nami dobre kilkaset metrów. 


Cerkiew w Cigelce


W końcu się od nich uwalniamy, wchodzimy w las i rozpoczynamy podjeście. Śnieg dość śliski, zakładamy więc raczki.  Jeśli chodzi o oznaczenia, to prócz jednego znaku na początku, to zero. Bez GPSa w telu można by sobie nadłożyć trasy. 
Początek podejścia z umiarkowanym nachyleniem. Obchodzimy szczyt meandrą i rozpoczynamy finalny odcinek - czyli ostrą ściankę. 


Czas ubrać raczki


Fragment Lackowej



Herbatka


Stroma końcówka





Ze szczytu widoki byłyby super, niestety pogoda nie pozwoliła zobaczyć zbyt wiele. W kierunku północnym coś było widać. Na południe zero. Zaraz po nas na szczyt dociera trzech chłopaczków ze Słowacji. 
Wpisujemy się do księgi gości, kilka fot i już jesteśmy zmarznięci. Termometr na szczycie pokazuje -11*C, a do tego mocno wieje. 




Nie widać za wiele 



Na szczycie - 1002 m



Wracając omijamy slumsy, idąc polami na przełaj. Pogoda się psuje, robi się mała zamieć. Podczas podejścia pod granicę widoczność spada dramatycznie. Na przełęczy znów lodowy baton, potem zejście do Wysowej, podczas którego robi się ciemno, a ja zaczynam marznąć w dłonie.


Schodzimy na przełaj


Robi się zamieć



Góry dla ludzi gór, chołota i śmieci zostają na dole

Haddington Hill

Środa, 6 stycznia 2016 · dodano: 12.01.2016 | Komentarze 0

Start o 10:30, samotnie. Część znanymi drogami, na początek Winterhill, później Henley. Gorąco na podjazdach, niepotrzebnie ubrałem base layera z długim rękawem. Później w górę, czyli Chiltern Hills, tam powyżej 200 m nad poziom morza pojawia się gęsta mgła. Włączam oświetlenie. Potem ostry zjazd z Kingston Hill. Mokro. 
Do dole mgła ustępuje. Do samego Haddington Hill jadę po płaskim, dopiero pod koniec zaczynają się hopki. Okazuje się, że tamtejsze pagórki nie są zalesione, więc przy lepszej widoczności z góry panorama na 360. Dziś nic nie byłoby widać, więc nawet nie szukam drogi na sam szczyt. 
Jeśli chodzi o drogi to nawet dość fajne, co najważniejsze - spokojne, będę tu częściej wpadał. Dużo górek. 

Powrót przez Hazelmere i Beaconsfield. Trochę zmarzłem w stopy. Przez całą drogę dwie bułki  domu, cztery banany i 0,7l wody. W domu melduję się o równej 17.

temp. 7 - 4*C


Okolice Henley



Na pagórkach mgliście




Góreczki Chiltern we mgle

5 000 km

Czwartek, 31 grudnia 2015 · dodano: 12.01.2016 | Komentarze 0

Skończyłem robotę o 12. Ogarnąłem się szybko, kupiłem strawę na Sylwka i koło 13:30 pojechałem. Początkowo prawie bezchmurnie, z każdym momentem coraz więcej chmur.  Standardową trasą jadę na Winterhill, później w kierunku Pinkneys Green.  Większość pod wiatr. Do Marlow kieruje się droga, którą jeszcze nie jechałem. Okazuje się, że prowadzi ciekawym, krętym zjazdem, a później dwupasmówką, na której kręcę 40 km/h. Do samego Marlow nie wjeżdżam. Znowu nowym odcinkiem jadę pod Flackwell Heath. W przeciwieństwie do innych podjazdów do tego miasteczka, ten okazuje się być stosunkowo długi, ale łagodny. Na zjeździe do Wooburn Green wykręcam Vmaxa. W Burnham Beeches łapie mnie przelotny deszcz, który chrzci nową  bluzkę na deszcz. 

W Slough, koło Metro Banku spotykam się z Arkiem i jedziemy do Tesco po 'napoje' na Sylwestra. Tam czekam na niego całą wieczność, takie kolejki. Droga do domu to ucieczka przed deszczem. Tylko trochę mnie moczy, minimalnie.

cad. 78 rpm
temp. 11,5 - 9*C

Chiltern Hills

Poniedziałek, 28 grudnia 2015 · dodano: 12.01.2016 | Komentarze 0

Ostatni dzień z czterech wolnych na Święta i pierwszy z naprawdę ładną pogodą. Wyciągam Arka i jedziemy na pagórki Chiltern.
Zbiórka zaplanowana na 9:30 pod Metro Bankiem.  Przed wyjazdem chcemy jeszcze zaliczyć biuro z przesyłkami, gdzie Arek ma odebrać swoją lampkę oraz Tesco. Pod biurem Royal Maila całujemy klamkę (przecież dziś Bank Holiday, jak mogliśmy zapomnieć), Tesco otwarte, więc zaopatrujemy się w prowiant. Mijając Salt Hill Park okazuje się, że jest cały zataśmowany, a wszystkie wejścia obstawia policja, pewnie znów jakieś zabójstwo... Po drodze zahaczamy jeszcze do mnie po czołówkę dla Arka, w razie nieplanowanego powrotu w nocy.


Wschód słońca jeszcze z okna

Wyjeżdżamy ze Slough i kierujemy się na Burnham Beeches. Tam lekko do góry, wyjeżdżamy na jakieś 100 m.n.p.m. i zaliczamy zjazd do Cookham. Później Winterhill, na szczycie niestandardowo odbijamy w lewo i jedziemy odwróconą trasą z przedwczoraj. Na grzebiecie łapie nas jakiś kolarz w którym ucina się krótka pogawędka. Po kilki kilometrach odbijamy w prawo i lecimy na Henley. Po drodze zaczynamy mijać co raz liczniejsze grupki kolarzy. Przed miastem zaliczamy dwa podjazdy, a na ostatnim zjeździe wykręcamy 75 km/h. W Henley mnóstwo cyklistów, dziesiątki, ale my się nie zatrzymujemy. 


Burnham Beeches



Hedsor Towers, zoom 30x to super zabawa


Jedziemy na północ, chwilę główną, po czym skręcamy w prawo. Przy drodze mijamy radiowozy i zabitą krowę, Dokoła pełno pagórków oraz pól z winogronami. Wszystko to oświetlone słońcem wygląda dużo ładniej niż przedwczoraj we mgle. Robimy krótki postój na foty i batona. Ruszając, dojeżdża do nas jakiś gość, wyprzedza nas i nadaje mocne tempo. Po około trzech kilometrach zaczyna robić się stromiej, a Arek odpuszcza. Ja nie odpuszczam ani na długość roweru, do szczytu dojeżdżamy równo, gość odjeżdża, a ja czekam na Arka. 









Odbijamy w prawo i jedziemy w kierunku Christmas Common, lekko pod górę. Później już grzbietem dojeżdżamy do rezerwatu Aston Rowant. Widoczność niestety bardzo słaba. Robi się chłodniej, więc nie siedzimy długo. 
Zjeżdżamy przez Aston Hill i kierujemy się na Kingston Hill.


Przekaźnik na Aston Hill


Widok z rezerwatu Aston Rowant







Podjazd bardzo fajny do treningu, na szczycie decydujemy się nim zjechać i podjechać drugi raz. Wykręcam 78 km/h. Ponowny podjazd, na szczycie okazuje się, że nie mam licznika. Znajdujemy go 200 metrów niżej, musiałem go trącić wyjmując telefon. 
W Stokenchurch zatrzymujemy się pod Tesco Extra. Kupuję jakieś wrapy, coś słodkiego i picie, dychy nie ma... 


Podjazd pod Kingston Hill




Powrót przez Oxford Road, którą jeszcze nie jechałem. Początkowo lekko w dół. Po prawej ukazuje się nam łądna dolinka. Mijamy wiatrak, który zawsze widzieliśmy z oddali. Gdy go fotografujemy mija nas rozpędzony gostek. Końcowa część zjazdu bardzo stroma. Przez Fingest jedziemy do Marlow. Jedna hopa przed nami, później już tylko zjazd. Po drodze wyprzedzamy kilku kolarzy i w końcu natrafiamy na delikwenta, który wyprzedził nas jadąc z góry i teraz my go bierzemy. 



Miejsce mocy?





W Marlow zatrzymujemy się chwilę na moście i podziwiamy Tamizę. Podjazd pod Winterhill spokojnie. Dalej Cookham kolejny podjazd, czyli Kiln Lane. Do Slough jedziemy przez Stoke Poges, po drodze zaliczając jeszcze dwa mniejsze podjazdy. 
W domu jestem o 17.


Tamiza, Marlow



Kościół i most w Marlow




Tempo dziś dość dobre, Arek dał radę. Pogoda też dopisała. Nowy Panasonic sprawuje się elegancko, a 30 krotny zoom optyczny to super sprawa.  Owijki też super.
Jutro niestety do pracy.
Zostaje mi 68 km do 5k w tym sezonie.


cad. 77 rpm
temp. 13-10*C

Henley on Thames

Sobota, 26 grudnia 2015 · dodano: 12.01.2016 | Komentarze 0

Wyjazd miał być do południa, planowałem setkę, ale Arek miał świąteczne śniadanie w domownikami. Czekam więc na niego. Ruszamy po dwunastej. Na zewnątrz ciepło, około 14 stopni, ale bardzo, bardzo wietrznie i pochmurno. Mimo wszystko jedzie się nie najgorzej. Standardową drogą lecimy na Marlow. Miejscami bardzo mokro, lecz wiatr nieprzerwanie suszy asfalt. W Fingest jedziemy w lewo i nowo poznanym odcinkiem kierujemy się na Henley. Przekraczamy rzekę i główną lecimy w kierunku Maidenhead. Przed miastem łapie nas ciemność, a my odbijamy w lewo i lecimy na Winterhill, tam zamykamy pętlę i tą samą drogą wracamy do domu. Na podjeździe pod Kiln Lane Arek umiera, wszystko przez źle dobrany do pogody ubiór. 


cad. 72 rpm


Szybkie zakupy






Analiza traski na GPS





W Henley






Podjazd 10%

Koło Legolandu

Czwartek, 17 grudnia 2015 · dodano: 10.01.2016 | Komentarze 0

Początek przez Slough. Do Windsoru najkrótszą drogą, koło zamku, później wzdłuż parku, w kierunku Ascot. Na dużym rondzie nawrotka i powrót równoległą drogą prowadzącą koło Legolandu. Pasowałoby się kiedyś tam wybrać :P.
Ciepło, momentami nawet słonecznie.

cad. 68 rpm


Windsor Park

Kręto, ciasno i mokro

Środa, 16 grudnia 2015 · dodano: 10.01.2016 | Komentarze 0

Dzień wolny. Jadę więc na krótki rozjazd. Początkowo świeci słońce, później całkowicie się zachmurza. Na początek okrężną drogą przez Stoke Poges jadę na Burnham Beeches. Później podjazd pod Flackwell Heath, a następnie bocznymi dróżkami jadę do Marlow. W mieście trafiam na kolarza, który zaczyna cisnąć i wysuwa się do przodu, łapię więc koło i liczę, że skręci w kierunku Winterhill. Skręca. Jeszcze z kilometr po prostym mkniemy 35 km/h. Gdy zaczyna się podjazd ten od razu zrzuca z blatu i zwalnia totalnie. Natychmiastowo wysuwam się do przodu i jestem na szczycie, gdy ten ma za sobą jakieś 2/3 podjazdu. 

Następnie przejeżdżam przez Cookham i zaczynam ostatni podjazd - Harvest Hill. Później już tylko zjazd do Slough.
Całość spokojnie, prócz tego jednego wspomnianego wcześniej zrywu. Ogólnie mokro, rower urąbany.


cad. 65 rpm







Z Winterhill