Tatry Zachodnie - Dzień I

Sobota, 4 lipca 2015 · dodano: 05.08.2015 | Komentarze 0

Dystans: 19,8 km
Przewyższenie: 1659 m
Obniżenie: 1462 m

Trasa:

Siwa Polana (928) > Dolina Dudowa (1002) > Polana Trzydniówka (1081) >  Trzydniowiański Wierch (1765) > Kończysty Wierch (2002) > Jarząbczy Wierch (2137) > Wołowiec (2064) > Rakoń (1879) > Grześ (1653) > Bobrowiecka Przełęcz (1356) > Polana Chochołowska (1108) > Schronisko PTTK na Polanie Chochołowskiej (1148)



To była krótka noc. Poszliśmy spać o 23, a już o trzeciej nad ranem byliśmy na nogach. O czwartej wyjechaliśmy z domu, a o siódmej byliśmy na parkingu na Siwej Polanie. Piątek rano, więc jeszcze praktycznie pusty, zaparkowaliśmy sobie elegancko pod drzewami. Dzień zapowiadał się pięknie, widoczność również. Przebraliśmy się, zjedliśmy,wypiliśmy kawę i ruszyliśmy w trasę.


Zbieramy się

Pierwsze kilometry asfaltem, który na czas weekendu zmienia się w deptak, o czym przekonaliśmy się w sobotę. Trasa od samego początku ciekawa, obok biegnący równolegle strumyk, odsłonięte skały, ostańce. Na Polanie Trzydniowej odbiliśmy w lewo na czerwony szlak prowadzący na Trzydniowiański Wierch.


Pierwsze kilometry asfaltem



Widoki coraz ciekawsze




Wraz z wejściem na czerwony szlak zaczęliśmy pierwsze podejście. Początkowo łagodnie, następnie cały czas stromo, aż do linii kosodrzewiny. Gdzieś tam złapała nas chmara strasznie wkurzających much, która nie chciała nam dać spokoju, aż do samego wieczoru. Nie szło się od nich ogonić, latały wokół nas i siadały na czym się dało. Do tego są na co drugim zdjęciu.  


Zaczynamy podejście pod Trzydniowiański


Dłuższy kawałek o sporym nachyleniu

Z każdym metrem w górę widoki robiły się coraz ciekawsze, a po wyjściu na całkowicie otwartą przestrzeń ukazała nam się cała trasa, którą mieliśmy przejść oraz tylko garstka turystów porozrzucanych gdzieś w oddali.


Kominiarski Wierch




Przez Kosodrzewinę, zaraz będzie wszystko widać


Na plan zaczynają wchodzić najwierniejsi kompani wyprawy - muchy, całe dziesiątki


Od lewej: Starorobociański, Trzydniowiański, Kończysty, Jarzębczy, Ostry Rohac, Wołowiec
 

Tatry Wysokie już się wyłaniają


Widać czubeczek Giewontu

Co do wspomnianych wcześniej turystów, to na szlaku nie spotkaliśmy przez cały dzień takiej ilości ludzi, aby stało się to irytujące. Udało się porobić zdjęcia bez zamartwiania się, że zaraz ktoś wejdzie w kadr. Much nie liczę.


Trzydniowiański na celowniku


Tam dopiero jutro

Po wejściu na Trzydniowiański mieliśmy dwie opcje: w lewo - na Starorobociański, w prawo: na Jarzębczy. Zaplanowane było wybrać tę drugą i tak też zrobiliśmy. Starorobociański zostawiliśmy na drugi dzień.
Zrobiło się jeszcze ciekawiej, więcej skał, ostrzejsze zbocza, jeziorka.


Wysokie jeżą się w oddali







Bardzo skalisty odcinek


Na Jarzębczym zrobiliśmy postój. Na zachód od szczytu ukazały nam się łańcuchy po stronie Słowackiej, z robiącym największe wrażenie Ostrym Rohacem. Teraz czekało nas ostre zejście i kapitalny odcinek poprowadzony zaraz przy skarpie.


Na Jarzębczym Wierchu


Zaczynamy zejście, w tle Wołowiec oraz szczyty po stronie Słowackiej


Dość ostro





Zdjęcie nie obrazuje, tego, jak wyglądało to na żywo




Przed podejściem na Wołowiec zatrzymaliśmy się na chwilę, żeby dłużej popodziwiać niesamowite widoki. Czas mieliśmy dobry więc nie było się co spieszyć.


Postój z pięknymi widokami na Ostry i Placlivy Rohac


Kadr prawie jak z Władcy Pierścieni


Skaliste zejście


Ostry Rohac, niczym Matterhorn


Z Wołowca

Na Wołowiec poprowadziło nas dość ostre skaliste podejście. Na szczycie spotkaliśmy dość dużo ludzi. Porobiliśmy trochę zdjęć i ruszyliśmy dalej. 


Lusterka






Wołowiec widziany po zejściu

Na koniec zaliczyliśmy jeszcze Rakoń i Grzesia. Potem już zejście w kosodrzewinę, a następnie w krzaki, znaczy las.



Wchodzimy w kosodrzewinę


Końcówka lasem


W schronisku byliśmy już około 17. Obaj zadowoleni rozsieliśmy się na ławkach i zamówiliśmy zimne piwo i coś ciepłego do jedzenia. Była golonka i jakieś roladki mięsne, ogólnie nawet niezłe.

Wolnych pokoi już nie było (dzwoniliśmy dwa dni wcześniej), więc rozłożyliśmy się na podłodze w sali sypialnej. Weszliśmy jako pierwsi, gdzieś koło 20 i zajęliśmy miejsce przy oknach. Przez noc nazbierało się całkiem dużo ludzi, ale generalnie wyspaliśmy się.


Kominiarski Wierch oświetlony zachodzącym słońcem

Tatry Zachodnie - Dzień II

Piątek, 3 lipca 2015 · dodano: 13.08.2015 | Komentarze 0

Dystans: 18,5 km
Przewyższenie: 1260 m
Obniżenie: 1470 m

Trasa:

Schronisko PTTK w Dolinie Chochołowskiej (1148) > Jarząbcza Dolina (1265) > Trzydniowiański Wierch (1765) > Kończysty Wierch (2002) > Starorobociański Wierch (2176) > Siwy Zwornik (1959) > Iwaniacka Przełęcz (1459) > Polana Iwanówka (1085) > Dolina Dudowa (1002) > Siwa Polana (928)

Budziki mieliśmy ustawiona na szóstą, ale obudziliśmy się już o piątej. Na sali było z pięć razy więcej osób, niż wtedy kiedy zasypialiśmy. Nie tracąc czasu, szybko się zebraliśmy i już o szóstej byliśmy na szlaku.


Kominiarski Wierch w świetle wschodzącego słońca


Sala sypialna


Schronisko PTTK


Dzień zapowiadał się nie gorszy od poprzedniego, choć z samego rana było dość chłodno. Czerwonym szlakiem ruszyliśmy po raz drugi zaliczyć Trzydniowiański Wierch. Jako, że w schronisku nie zjedliśmy śniadania, to w pierwszym dogodnym miejscu zatrzymaliśmy się, aby to uczynić. Kuchnia, z tego co pamiętam zaserwowała: chałwę, batona energetycznego oraz krakersy bieszczadzkie, a wszystko to przepite wodą. Po takiej strawie aż zachciało się iść pod górę. 



Pod Trzydniowiański


Tak samo, jak w pierwszy dzień uczepiły się nas denerwujące muchy.







Odcinek zielonym szlakiem od Trzydniowiańskiego do Kończystego powielił się nam z dniem wczorajszym. Na przełęczy Starorobociańskiej zrobiliśmy postój. Nie byliśmy tam sami, towarzystwa dotrzymały nam dwie kozice, które pasły się zaraz obok szlaku. Z przełęczy jeszcze z 200 m podejścia i już byliśmy na Starorobociańskim - najwyższym szczycie Tatr Zachodnich po stronie polskiej.


Kozica na stoku






Dalszy odcinek to klasa sama w sobie, widać to na zdjęciu poniżej. Po lewej stronie przepaść na kilkaset metrów, na wprost Tatry wysokie, a po prawej Tatry Zachodnie. Podczas zejścia zaczynamy mijać coraz większe ilości turystów.
Na Siwym Zworniku odbiliśmy w lewo, na czarny szlak wiodący grzbietem Ornak. Tam na szlaku spotkaliśmy jeszcze jedną kozicę, która po kilku minutach ustąpiła nam miejsca na szlaku (pasła się na samym środku).

Słońce zaczęło zgrzewać coraz mocniej.... całe szczęście, że zostało nam już tylko zejście.


Tatry Wysokie w oddali


Kozackie foto


Kapitalny szlak


Kozica numer trzy



Ornak




Gdy weszliśmy w linię kosodrzewiny, słońce zaczęło już zgrzewać nie na żarty, a my zaczęliśmy mijać coraz większe zastępy turystów idących dopiero do góry. Co piąta grupka pytała czy jeszcze daleko... Już wyglądali na wykończonych, a dopiero zaczynali...




Wiatrołomy



Ostatni odcinek - wzdłuż potoka Chochołowskiego sobie ułatwiliśmy i zjechaliśmy na wypożyczonych rowerach. Był to slalom, bo na ścieżce setki turystów...


Końcówka na rowerach


Zjazd już pod sam parking

Przy parkingu oddaliśmy rowery, a w budce z drobiazgami kupiliśmy kilka oscypków.
Parking kipiał od samochodów.


Trochę się nazbierało tych samochodów


I koniec wyprawy

Staszkówka z pit stopem w Szalowej

Środa, 1 lipca 2015 · dodano: 23.07.2015 | Komentarze 0

Jedymy przez Gorlice, w Szymbarku odbijamy na Szalową, długi podjazd pod Bieśnik. Na zjeździe pada Vmax. W Szalowej robimy postój u cioci. Następnie kierunek Staszkówka. Podjeżdżamy pod cmentarz, potem postój pod delikatesami, czy jakoś tak. Wracamy górą, przez Turzę, Moszczenicę, Kwiatonowice, później Zagórzany i Kobylanka.
Pogoda super.




W lewo skręt na Maślaną




Ferdek - niekiepski wafel


Z jakimś Pimpkiem

Dojazdy urlop

Wtorek, 30 czerwca 2015 · dodano: 23.07.2015 | Komentarze 0

26.06 - 19.07

Do Duląbki na zjazd

Wtorek, 30 czerwca 2015 · dodano: 23.07.2015 | Komentarze 0

Miało być 100 km, lecz po zdecydowaliśmy się zrobić wieczorem grilla, tak więc wróciliśmy wcześniej, niż było zaplanowane.

Ale od początku, pojechaliśmy przez Pasternik, potem Korczyna szczyt (tam oczywiście kapitalne widoki), Kunowa, Pusta Wola (koło Ropy), Osobnica, Radość, Cieklin, Duląbka (tam Vmax), skrzyżowanie przy Foluszu (przed nowy asfalt, jeszcze się kleił...).

Na odcinku do Krygu wyprzedził nas gość na szosie, a my złapaliśmy za nim koło. Rozstaliśmy się za szkołą w Krygu, gdzie skręciliśmy w prawo. 

W Delikatesach w Libuszy kupiliśmy kiełbasę i inne pierdoły. I się rozdzieliliśmy, ja do domu, Kuba do domu, ja przygotować grilla, Kuba przebrać się i przyjechać z powrotem.


Panorama z Korczyny








Cieklinka


Zjazd w Duląbce




Zjazd z Folusza

Męciny + nocna z Kubą

Poniedziałek, 29 czerwca 2015 · dodano: 23.07.2015 | Komentarze 0

Pętla przez Męciny z Robertem i Arkiem. Po drodze zaliczamy jeszcze bardzo ostry kamienisty podjazd. Odrywa koło. Pogoda ok, dość duszno, troche słońca. 

Wieczorkiem wpada do mnie Kuba. Jedziemy najpierw do Kingi po moją lampkę, potem do niego po sprzęt i jedziemy na rekreacyjną rundkę przez Biecz. Rozstajemy się na krzyżówce w Libuszy.

Przehyba i Radziejowa we mgle

Niedziela, 28 czerwca 2015 · dodano: 23.07.2015 | Komentarze 0

Dystans: 25km
Przewyższenie: 1250 m
Obniżenie: 1250 m

Trasa:

Rytro (338) > Wdżary Niżne (778) > Przehyba PTTK (1158) > Radziejowa (1262) > Rytro (338)

Późnym niedzielnym porankiem wybraliśmy się na wycieczkę w pasmo Radziejowej. Po drodze kilka razy złapał nas deszcz. Podobnie podczas samej trasy. 

Zaczęliśmy w Rytrze.  Mgliście, deszczowo, ciepło. Widoków prawie w ogóle, przed oczami mieliśmy cały czas tabuny przewalającej się mgły.



Coś się wyłania z mgły


Pomrów Błękitny







W Schronisku na Przehybie zatrzymaliśmy się, aby coś zjeść i wypić piwo. Punkt widokowy nie zawiódł i co nie co było widać. Za to, gdy doszliśmy do Radziejowej mgła tak zgęstniała, że nie było nawet sensu wchodzić na wieżę.


Widok z Przehyby




Po fragmencie zejścia odbiliśmy z czerwonego szlaku w lewo i ścieżką drwali dotarliśmy z powrotem do Rytra. Mama i Robert ledwo dotarli. Warunki atmosferyczne wymęczyły.

Liwocz

Sobota, 27 czerwca 2015 · dodano: 23.07.2015 | Komentarze 2

Trasa otwierająca mój urlop. Z Robertem i Arkiem jedziemy w sobotę około 11. Arek miał nie jechać, ale wyrobił się w pracą i zabiera się z nami. Z Kurpiela Vmax 80.1. Jedziemy przez Przechody.






Podjeżdżamy od strony Bączala Górnego. Na początek ostra ściana po asfalcie. Następnie drogą kamienistą wjeżdżamy w las. Tam na początek ostra hopa dół i początek właściwego podjazdu. Odcinek ten jest chyba w ogóle nie uczęszczany. Momentami jest tak ostro, że rowery musimy pchać, a momentami droga jest tak zarośnięta, że trzeba je przenosić. Dalej wbijamy na szerszą drogę kamienistą. Tam wypłaszczenie i kilka hopek. W końcu docieramy do głównej drogi prowadzącej na szczyt. Tam nachylenie trzyma ostro do samego końca.



Żeremia



Podjazd terenem, klasyczna trasą przez las. Na szczycie akurat ślub. Widoczność słaba. zjazd spox, ale slovaki przeszkadzały.






Teraz ostatni odcinek podjazdu


Ostatnie metry podjazdu

Na szczycie niemiłe zaskoczenie w postaci mnóstwa ludzi. Jakiś ślub w kościele na szczycie plus grupa turystów ze Słowacji.
Z wieży widokowej widoki dość słabe. Nie siedzimy tam długo i zabieramy się za zjazd. Tym razem już drogą główną.






Polecam zmienić jakość na 1080p HD.

W Brzyskach zatrzymujemy się w Delikatesach i później przez Dębową jedziemy w kierunku Czermnej. Następnie główną do Święcan. Zaliczamy Kurpiel, odstawiamy Arka do domu i sami z Robertem wracamy do domu.

Amersham

Wtorek, 16 czerwca 2015 · dodano: 22.07.2015 | Komentarze 0

Dużo hopek, prawie 600 m w pionie. Bardzo ciepło.

Przez przypadek dowiedziałem się, że Amersham to miasto zaprzyjaźnione z naszą Krynicą Zdrój. Przy wjeździe stoi tabliczka.

Do góry i w dół

Poniedziałek, 15 czerwca 2015 · dodano: 22.07.2015 | Komentarze 0

Jechałem sobie dziś spokojnie, tylko na podjazdach dość mocno przycisnąłem, w sumie zaliczyłem trzy większe, w tym 20%. Dużo wyszło w pionie. Jak na Anglię.