Magura Małastowska

Sobota, 3 września 2016 · dodano: 08.10.2016 | Komentarze 0

Pierwsza traska podczas jesiennego urlopu. Po relatywnie wczesnym pójściu spać wstałem wyspany. Poza standardowymi przygotowaniami do jazdy musiałem jeszcze wymienić dętkę, w której jak się okazało puściła jedna z wielu łatek. O ile dobrze pamiętam wyjechaliśmy z Robertem około 10, a trasa którą przejechaliśmy wyglądała tak:



Libusza > Pustki > Gorlice > Ropica Polska > Szymbark > Bielanka > Nowica > Magura Małastowska (813 m) > Małastów > Ropica Górna > Sękowa > Dominikowice > Kobylanka > Libusza

Początek wiódł przez najbardziej boczne drogi jakie sobie można wyobrazić, mianowicie jechaliśmy przez Pustki. Wyjechaliśmy w Gorlicach na Sokole. Później czekał nas najgorszy odcinek całej trasy, czyli fragment ruchliwą krajówką 28. Przed skrętem na Bielankę zalaliśmy jeszcze bidony, ponieważ z racji wysokiej temperatury woda szła bardzo szybko.

Następnie Roberta czekała próba - podjazd pod Bielankę, prezentujący się tak:

Bielanka od Gorlic (586 m)

• Długość podjazdu 6.6 km
• Średnie nachylenie 4.2%
• Przewyższenie: 276 m
• Maksymalne nachylenie na 1 km: 7.4%
• Maksymalne nachylenie na 100 m: 11.8%
• Kategoria podjazdu: 2
• Nawierzchnia: szosa, stan słaby
• Ruch samochodowy: mały

http://www.altimetr.pl/podjazd-bielanka.html

Okazało się, że zniósł ją bardzo dobrze. Zauważyłem u niego bardzo duży postęp. Zaczął jeździć rozważnie, równo, bez szarpania i dzięki temu tracić dużo mniej cennej energii.
Na szczycie zrobiliśmy postój na Suchary Bieszczadzkie.
Kolejny, dość płaski odcinek prowadził przez las, częściowo szutrową drogą, następnie minęliśmy Nowicę i rozpoczęliśmy końcowy podjazd pod Magurę - szutrem. Pamiętam, gdy byliśmy tu rok temu, dla Roberta była to istna katorga. Ten właśnie odcinek wymęczył go najbardziej. Co chwila musiał się zatrzymywać, aby złapać oddech. Dziś było całkiem inaczej. Nie dość, że wyjechał na raz, to jeszcze jadąc, wyprzedziliśmy czterech bikerów :). 

Na szczycie zjedliśmy po sucharze, zrobiliśmy pamiątkowe foto i jako, że czas nas trochę naglił żwawo ruszyliśmy w drogę do domu. Czekał nas teraz zdecydowanie dużo łatwiejsza połowa trasy, w większości prowadząca w dół. Oczywiście w małymi hopkami. 
W delikatesach w Sękowej zatrzymaliśmy się na króciutko, ja kupiłem loda na ochłodę, a Robert zjadł kolejną porcję sucharów.
W domu byliśmy niewiele po drugiej, więc spokojnie mogliśmy się przygotować na czekająca na nas wykopki u wujka.